ვანო ახლდილი ქვევრის პირას იდგა და ილანძღებოდა. ქვევრი ცარიელი იყო. ამიტომ ყველა ლანძღვა უკანვე უბრუნდებოდა. ვანომ დედადდს შესჩივლა: ამ წყეულმა ქვევრმა ლანძღვით ამიკლოო. დედამ უპასუხა: შენი თავი შენვე გაგილანძღავს: რაც ჩაგიძხნია, იგივე ამოუძხნიაო.