პატარა გოგონა მინდორში ყვავილებს კრეფდა. გზად მიდიოდა ერთი კაცი, მიუახლოვდა პატარას და ჰკითხა:
- ჩემო პაწაწინავ, გიყვარს ქადა?
- დიახ, ბატონო, ქადა ძალიან მიყვარს.
- მაშ კარგი, მომეცი ეგ თაიგული, რომელიც შენ ხელში გიჭირავს, და მე სამაგიეროდ ქადას მოგცემ.
- ამის მოცემა არ შემიძლია, ბატონო!
- არა? მაშ ორ ქადას მოგცემ... მაინც არ გინდა?.. დაიჭი სამი, ოთხი, ექვსი... როგორ თუ? არ მესმის, განა სამყოფი არ არის? ეჰ! მაშ რა ფასი გინდა მაგ თაიგულში?
- ეს თაიგული დედაჩემისავის მოვამზადე და არაფრის გულისათვის არ გაგიცვლით ქადაზე.
- რა კარგი ბავშვი ყოფილხარ, ჩემო ლამაზო! მე შენ მოგცენ ქადებს, ეგ თაიგული კი დედაშენს მიუტანე.