დაუგდეთ როდესმე ყური ლიტანიის რეკას!
ქრისტე! - დაიგრიალებს ერთი ზარი.
აღსდგა! - მიაძახებს მეორე.
ქრისტე აღსდგა! - გუგუნებს მესამე.
ჭეშმარიტად აღსდგა! - უპასუხებს მეოთხე.
კი-კი-კი-კი.
კი-კი-კი-კი, - წრიპინებენ პატარა ზარები.
მე აღვსდგები! - მოისმის შეუწყვეტელ რეკაში წელში გატეხილის, მაგრამ მოიმედე ადამიანის ხმა.
შენ აღსდგები! - უძახის ვიღაცა დაკარგულს იმედს, ნუგეშს, სიყვარულს.
მე აღვსდგები!
შენ აღსდგები!
კი-კი-კი-კი.
რის და ვის სახელს არ გაიგონებთ ამ რეკაში?!
ოცი წელიწადია ყურს ვუგდებ ამ რეკას. ველი, ვუცდი ერთს სახელს, რომ დავიძახო: ჭეშმარიტად! ხმა კი არ ამოვა მაშინ ყელიდან, არამედ ნიშნად სიხარულისა ფეხ-წითელა თეთრი მტრედი მოფრინდება გაპობილ მკერდიდან.
მოთმინებიდან გამოსული მე თვით ვიძახი: „საქართველო აღსდგება!“ ვცდილობ იერიქონის საყვირს გადავაჭარბო.
დიდი და პატარა ზარები გუგუნებენ, გრიალებენ და წიწინებენ:
ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად!
კი-კი-კი-კი.
კი-კი-კი-კი!
1911