დაღლილი დაბრუნდა საღამოს მამა სამუშაოდან. ოთარიკო მოუთმენლად ელოდა მის მოსვლას და კიბეზე მიეგება, მაგრამ შეხედა თუ არა, მაშინვე ჰკითხა:
- რა იყო, მამა, ავად ხარ?
- დავიღალე, შვილო, ბევრი ვიმუშავე.
მეორე დილით, როდესაც მამა ადგა, ადგა ოთარიკოც.
- რა ამბავია, შვილო, ასე ადრე რად ადექი? - ჰკითხა დედამ.
- მამას უნდა წავყვე სამუშაოდ, დავეხმარო და აღარ დაიღლება, - უპასუხა ოთარიკომ და ქუდი დაიხურა.
მამას გაეცინა, აიყვანა ოთარიკო ხელში, აკოცა და უთხრა:
- აი, ყოჩაღ, ბიჭო, შენ ისე გამახარე შენი სიტყვებით, რომ აწი აღარ დავიღლები.