მარიჯანი

მე რომ შემეშინდა?!

ელისოს ეძინა. დედა ფეხაკრეფით დადიოდა, რომ ბავშვს არ გაღვიძებოდა.

მაგრამ ელისომ უეცრად ტირილით გაიღვიძა. ბავშვი შეშინებული იყო, თვალებს აცეცებდა და ცხარე ცრემლებს ღვრიდა.

- რა იყო, ელისო? რა დაგემართა? სიზმარში ხომ არაფერი ნახე? - შეეკითხა შეშფოთებული დედა.

- ვნახე.

- რა ნახე, არ გახსოვს?

- მახსოვს.

- აბა, მომიყევი, რამ შეგაშინა.

- მე... მე ვნახე... რომ მოსკოვში მივდიოდი.

- მერე, მანდ რა არის საშიში? პირიქით, უნდა გაგხარებოდა. - გაეცინა დედას.

- მიხაროდა, მაგრამ... მერე... ქუჩაში... ბევრი, ბევრი ხალხი იყო... მე დავიკარგე... და შენ ვეღარ გნახე...

და ელისომ უფრო უმატა ტირილს.

- მოიცა, ჩემო გოგონა! ახლა ხომ ჩემთან ხარ, რაღა გატირებს? - უალერსებდა დედა.

- მე რომ შემეშინდა?! - არ ცხრებოდა პატარა ელისო.