იოსებ ნონეშვილი

* * *

(შემოკლებით)

მიყვარს, თბილისო,
დასაფიცარო,
შენი ცა, შენი მიწა ქართული,
შენი საღამო,
შენი ცისკარი,
მთები - დარაჯად წამომართული.

მეწამულ დროშით
განათებულო,
სულ გაზაფხულის და მზის ბანაკო,
დიდება შენდა,
ტკბილო მშობელო,
შენ - საქართველოს დედაქალაქო!

1950