ალამს ახვევს ალამდარი.
ამ მიწის და ამ ცის დარი
არის სადმე?
- არსად არი!
ბრიყვი ბელი-ბელუკა
- ბანით ვჯობნი ბულბულებს,
ბეჭებით კი - ბერმუხას!
გუგულმა,
გულჭრელათა გვარისამ,
გამარჯობა გვისურვა,
გული გაგვიხალისა.
დუდღუნა და დანდალაო,
დილით ადრე წამომდგარა
თაფლის ჭამით დამთვრალაო.
დამთვრალა და და, და, და!
რა დიდგულა გამხდარაო!
ექვს სტუმარს ერთად ელისო:
ეკუნას, ელდარს, ექვთიმეს,
ევას, ემზარს და ელისოს.
კედელ-ჭერს სწვდება სურნელი
სველ-სველი ენძელებისო.
ვბარავთ, ვმორჩნით, ვწამლავთ, ვყელავთ.
ვერვისნ გვჯობნის სწავლაში და
ვაზის მოვლაც ვიცით ყველამ.
ზარმაც ზაზუნას დასცა თავზარი.
თავზე მთვარე დაჰქათქათებს.
თეთრ თელასთან ფთილაა თუ
თეოს თეთრი თრითინა თვლემს.
ისევ ბრწყინავს მზით გიზგიზა.
ივრისპირა იალაღზე
იფნის ისრებს ითვლის იზა.
ვის მიართმევს, იცით, ვისა?
ციცქნა ბიჭსა ირაკლისა.
კვლავ გაჰკივის კარდაკარა:
- კალიეთის მკალავი ვარ,
საკორკოტე ქვაბ-კასრს ვკალავ.
სველ ლელიანში სულს ლევს გმირულად.
მურას მოუხმე მალეო!
მანამ მშველელი მოგივა,
მაყვლნარში მიიმალეო.
ტანს იმშვენებს თანდათანა,
ნიავს ნაზად მინდობილი
ისმენს ნარნარ იავნანას.
ოქტომბრის ბოლოს,
ო, როგორ უხმობს
ოლოლი ოლოლს!
პავლიას პაპამ პაპუნამ
პილპილს, პრასას და პამიდორს
აპკურა შხაპი შხაპუნა.
ჟინჟღლი ჟონავს.
ჟანგისფერ ჟირაფს
შეაჟრჟოლა.
ნაპერწკლები გადმოჰყარა.
წინ გავარდა, როგორც ქარი,
მაქრიალა შარა-შარა.
დღეს სურვილი აისრულა.
საგანგებოდ შეუკერეს
სამაისო მაისურა.
შინ ჩაკეტილ პატარებს.
ტატას ბატი ფარფატა
ტალახ-ტალახ ტანტალებს.
უნაბს უყრის ბღუჯა-ბღუჯა.
ფანტავს ფერად ფერებსაო.
ფრინველეთის დედოფლობას
ფრიად შეიფერებსაო.
ქოხში გაქრა ჭრაქის შუქი.
მაინც არ კრთის ციცქნა შუქრი,
თავს ეფრქვევა მთვარის შუქი.
ღუდღუდელა ღოღნაშოსა! -
ოღროჩოღრო ღელის გაღმა
შეღრუტუნა ღორმა ღორსა.
რიყე-რიყე წალაყუნდა.
აყიყინდნენ ბაყაყები:
- გადაგვყლაპავს ბაყბაყდევი!
შტოზე შეჯდა შვიდი შაშვი.
შეეხვეწა შაქრო შიოს:
- შვილო, შურდულს შეეშვიო!
ჩარდახში არა დამრჩა რა...
ჩირი, ჩურჩხელა, ჩამიჩი,
ჩანთით შინ წააჩანჩალა.
სცივა, სცივა ციდა ცინდალს.
ცხიკ და ცხიკო! - აცემინებს
ციცქნა ცხვირი გაუცივდა.
ძლივს გაიღვიძა ენძელამ.
ძოწისფერ მზეზე პატარძალს
ძილი უთუოდ ეძნელა.
წისქვილის წინ წუხს წიწილი.
- წია-წია! - მწარედ წივის
წნორის წკნელზე წაჰკრა წვივი.
ჭანჭურს ჭამენ ჭიანაჭამს.
ჭრიჭინები გაჭყეპილან,
ჭინჭილებით სვამენ მაჭარს.
აცახცახებთ ვერხვებს, მუხებს.
ჯადოქარზე გაიმარჯვეს.
ჯახაჯუხი აღარ გააქვს
ჯოხის ხმლებს და აბჯარ-ხანჯლებს.
ჰერი, ჰერი! -
ჰასან, ბიჭო,
რა ჰანგს მღერი?
- ამ ჰანგს ჰქვია
მშობლიური,
ჰოდა, მიყვარს,
ვით ჰაერი.
