დათუნია დრუნჩა

დათუნიას ერგო
ერთი ქილა ერბო.

მიდიოდა გზაზე,
ღიღინებდა ასე:
– დათუნია დრუნჩასა,
ერბო მერგო ქარვისა,
რაგინდ ბევრი მეხვეწოთ,
არ დაგითმობთ არვისა! –

უცებ შეხვდა ვირთხა!
არ უცდია დიდხანს,
თქვა: - დაიდებ ცოდვასო,
თუ არ მაჭმევ ცოტასო! –

რას იზამდა დრუნჩა,
მისცა ერთი მუჭა.

მერე ისევ გზაზე ღიღინებდა ასე:
– დათუნია დრუნჩასა,
ერბო მერგო ქარვისა,
რაგინდ ბევრი მეხვეწოთ,
არ დაგითმობთ არვისა! –

წინ დაუხვდა ზღარბი,
მშიერი და ხარბი,
თქვა: – დაიდებ ცოდვასო,
თუ არ მაჭმევ ცოტასო! –

რას იზამდა დრუნჩა,
მისცა ორი მუჭა.

მერე ისევ გზაზე ღიღინებდა ასე:
– დათუნია დრუნჩასა,
ერბო მერგო ქარვისა,
რაგინდ ბევრი მეხვეწოთ,
არ დაგითმობთ არვისა! –

გამოუდგა მელია,
მელა კუდაგრძელია,
თქვა: – დაიდებ ცოდვასო,
თუ არ მაჭმევ ცოტასო! –

რას იზამდა დრუნჩა,
მისცა სამი მუჭა.

მერე ისევ გზაზე ღიღინებდა ასე:
– დათუნია დრუნჩასა,
ერბო მერგო ქარვისა,
რაგინდ ბევრი მეხვეწოთ,
არ დაგითმობთ არვისა! –

ბოლოს შეხვდა კოდალა,
დათვს კი არა ჰქონდა რა!