იაკობ გოგებაშვილი
ხალხის დიდი შვილი იყო,
მოზარდების მოამაგე,
დიდებშიც და პატარებშიც
შეჰხაროდა საქმით კარგებს.თავის ჩაგრულ სამშობლოში
დედაენის ბურჯად იდგა.
მისი კალმით, მზრუნველობით
ენა ვინ არ ამოიდგა.წიგნი ვის არ შეაყვარა,
ვის არ ექცა ჭირში ლხენად...
ნათელს ჰფენდა საქართველოს
მისი ხმა და „დედა ენა“.