ვისიმე ნათქვამი შეიძლება გადმოიცეს უცვლელად, სიტყვასიტყვით.
ბულბულმა თქვა: „მე არა ვარ მეომარი ფრინველი“.
აქ ბულბულის ნათქვამი გადმოცემულია უცვლელად, სიტყვასიტყვით.
|
|
მაშასადამე, „მე არა ვარ მეომარი ფრინველი“ პირდაპირი ნათქვამია.
პირდაპირ ნათქვამს ჩვეულებრივ ახლავს ავტორის სიტყვები, რომლებიც მიგვითითებენ, ვის ეკუთვნის პირდაპირი ნათვამი. ჩვენს მაგალითში ავტორის სიტყვებია „ბულბულმა თქვა“, რომელიც გვაგებინებს, რომ პირდაპირი ნათქვამი ბულბულს ეკუთვნის.
დასახელებულ მაგალითში ავტორის სიტყვები უსწრებს პირდაპირ ნათქვამს, მაგრამ შეიძლება მოსდევდეს მას. მაგ.: „მე არა ვარ მეომარი ფრინველი“, - თქვა ბულბულმა.
- ტყუილია! ტყუილია-მეთქი!
- რა გაყვირებს? - ჰკითხა და სიჩუმის შემდეგ გაიმეორა:
- რა გაყვირებს-მეთქი?
- წადი, დიდედა ქეთევანს მოახსენე, ფიქრიას სტუმარი მოჰყავს-თქო.
- წადი და მამას უთხარი, გელოდებით-თქო.
- უჰ, რა ვნახეთ, რა ვხახეთო! - წამოიყვირეს ყვავილებმა.
- თედო, სიკო გეძახის, გოდორი ამიწიეო.
კარგი შვილი დედის გულის ვარდიაო.
კარგი ცხენი მათრახს არ დაიკრავსო.
უნაწილაკო პირდაპირი ნათქვამი ჩვეულებრივ ბრჭყალებში ჩაისმის, ხოლო სხვა სასვენ ნიშანთა ხმარების წესები ასეთია:
|
|
სახნისმა თქვა: „ქვესკნელს დავალ, მზისა შუქი მენატრება“.
ბოლოს ჰკითხა მან: „ვინა ხარ, შვილო?“
მდინარე უყეფს: „გზა მომეც!“
|
|
„ქვესკნელს დავალ, მზისა შუქი მენატრება“, - თქვა სახნისმა.
|
|
„შეშა არა გაქვს?“ - ჰკითხა სტუმარმა.
„გზა! გზა!“ - დაუძახა მჭექარე ხმით შავარდენმა.
„ეგ აქ რა მოსატანია?!“ - ჰკითხა კესომ.